در سال هاي نخست دهه 80، با توجه به اهميت ارزيابي آمادگي الكترونيك، اقداماتي با هدف كمك به ايجاد و ترويج آمادگي الكترونيك صورت گرفته است كه عمدتا كارهاي تحقيقاتي و مطالعاتي هستند. اين اقدامات بيشتر در سطح ملي بوده و بيان گر اهميت اين موضوع براي كشورها مي باشد. اين اقدام ها مي تواند پايه اي براي روي آوري كشورها به عصر ديجيتال محسوب شده و اطلاعات خوبي از وضعيت كشورها در اختيار دولت مردان قرار دهد. اما مسئله ديگري كه كمتر مورد توجه قرار گرفته است آمادگي الكترونيك در سطح سازمان مي باشد. سؤال اساسي كه در سطح سازماني مطرح مي باشد اين است كه آيا سازمان هاي دولتي و غير دولتي اين آمادگي را دارند كه از فرصتهاي ايجاد شده توسط اين پديده نوين جهاني به طور مؤثري در فرآيندهاي سازماني استفاده نمايند؟
دستیابی به سطح بالای آمادگی الکترونیکی یکی از اولویت ها مهم کشور های در حال توسعه است. محققی بنام دادا بیان می کند که مدل های ارزیابی آمادگی الکترونیکی بیشتر بر محیط تمرکز دارند و از سازمانها صرف نظر شده است(Dada, 2006).
مدل های آمادگی الکترونیکی در سطح سازمانی تا کنون بسیار اندک بوده و صرفا فقط متناسب با آن منطقه می باشد. معروفترین مدل های آمادگی الکترونیکی در سطح سازمان عبارتند از :
[1] Perceived e- Readiness Model